بچه های باخرز
میلاد با سعادت اسوه فداکاری حضرت زینب کبری(س) و روز پرستار بر پیروان آن حضرت بخصوص سپیدپوشان درد آشنا، این فرشتگان رحمت مبارک باد از بره بچه های خوب باخرز بود، از جانبازان سرافراز که در دوران دفاع مقدس در بهترین برهه از زندگی خود یعنی همان دوران جوانی که همزمان با دوران دوران دبیرستانش بود، خود را مطیع ولی امر دانست و به فرمان امام راحل(ره) لبیک گفت و به جبهه های حق رفت. طبیعی ترین شکل خانواده، این است که هیچ عاملی جز مرگ نتواند پیوند زناشویی را بگسلد و میان زن و شوهر جدایی بیفکند. کوشش مصلحان جامعه - مخصوصاً پیامبران خدا - این بوده است که نظام خانواده، یک نظام مستحکم و پایدار باشد و هیچ عاملی نتواند این کانون سعادت را متلاشی گرداند. به هر حال خانوادهی خوشبخت نشانههایی دارد که ما دراینجا به چند نمونه ی آن اشاره میکنیم. امید است که خانواده ی شما نیز برخوردار از این نشانه ها باشد. 22 فروردین بیست و هفتمین سالگرد شهادت برادر شهیدم است. فصل بهار با تمام زیبایی‌های خود برای برخی افراد بخصوص آنها که سابقه حساسیت را دارند چندان دلپذیر نیست. یکی از مشکلات این فصل اشک‌ریزش و خارش چشم است.
کسی که پدر بزرگوار آن حضرت، اوّلین پیشواى شیعیان حضرت امیرالمؤمنین على بن ابی طالب (ع) و مادر گرامى آن بزرگوار، حضرت فاطمه زهرا (س) می باشد.
یکتا زنی که در ساده ترین و بی الایش ترین زندگی ها رشد کرد و در تمام شئون زندگی پیوسته با واقعیت و حقیقت روبه رو بود و هرگز با زندگی خیالی ارتباطی نداشت و در مکتب مقدسی که در جهان بشری نظیر نداشت، تعلیمات عالی را فرا گرفت و از ایشان شخصیتی توانا ساخت که نه تنها برای زنان بلکه برای مردان عالم اسوه بوده و هست که در تاریخ کمتر نظیرش را میتوان دید.
میلاد این بانوی توانا و عالی ترین مراتب انسانیت که نمونه ی شهامت و دلیری، دانش و بینش، کفایت و خردمندی و . . . است را بر همه پیروان آن حضرت بخصوص پرستاران این فرشتگان سفید جامه تبریک و تهنیت می گویم.
می گفت در آن دوران ارزشی، ریا نشه از نه ماه تحصیلی هر ساله شش ماه تو جبهه بودم. جمعاً نزدیک به دو سال بسیجی دارم که همیشه در زندگیم علی رغم اینکه جنگ خانمان سوزه و امیدوارم هیچ وقت جنگ به وجود نیاید، ولی بهترین نقطه زندگی من آن دوران بود. دوره که از 16 سالگی شروع شد و تا 18 سالگی هم برای من بیشتر ادامه نداشت. دورانی که به فرموده امام راحل واقعاً دانشگاه بود و آدمو می ساخت.
شهیدی که در سال 1341 شمسی در روستای آبینه باخرز از توابع تایباد قدم به عرصه گیتی گذاشت که نام او را حسین گذاشتند.
کودکی پر جنب و جوش که از همان طفولیت مایه خیر و برکت خانواده بود. این کودک در سن 4 سالگی وارد مکتب خانه شد و توانست علاوه بر یادگیری کلام الله مجید طی سه سال دیوان حافظ را حفظ شود.
ادامه مطلب...
از باخرزی های مقیم مشهد هستم، با عنایت به اینکه باخرز یکی از شهرستانهای استان خراسان رضوی است و از جهتی جهت یادآوری و آشنایی هموطنان عزیز با مردمان خوب و مهمان نواز خطه باخرز (که بحق صمیمت و یک رنگی در وجودشان موج می زنه) تصمیم گرفتم، با ایجاد این وبلاگ ارتباطی با هموطنان گرامی داشته باشم.
