فصل بهار با تمام زیبایی‌های خود برای برخی افراد بخصوص آنها که سابقه حساسیت را دارند چندان دلپذیر نیست. یکی از مشکلات این فصل اشک‌ریزش و خارش چشم است.

حساسیت بهاره با نام علمی کراتوکنژنکتیویت حساسیتی است که در فصل بهار شایع است. این بیماری یک حساسیت مزمن و غیرواگیر و دوطرفه ملتحمه در پلک فوقانی و در اطراف قرنیه چشم است.
حساسیت بهاره در پسربچه‌ها بیشتر بوده و در مناطق گرمسیر و خشک، شایع‌تر است. شروع این بیماری به طور معمول بین 3 تا 25 سالگی است. علت این بیماری پاسخ شدید سیستم ایمنی بدن به مواد غیرخودی یا همان مواد حساسیت‌زاست.

علائم بیماری
علامت شایع حساسیت بهاره خارش شدید چشم به همراه ترشحات غلیظ و چسبنده است. از دیگر علائم آن حساسیت به نور می‌باشد. اغلب بیماران سابقه حساسیت یا اگزمای دوران کودکی را دارند. چشم پزشک در معاینه ممکن است برجستگی‌های سفید‌رنگی را پشت پلک فوقانی یا اطراف قرنیه مشاهده کند که این یافته حساسیت بهاره را از سایر بیماری‌ها متمایز می‌کند.
گاهی درگیری در قرنیه به صورت نقطه نقطه و سطحی و در موارد شدید زخمی با حدود کاملا مشخص و استریل مشاهده می‌شود که می‌تواند دید بیمار را به طور موقت یا دائمی کاهش دهد. حساسیت بهاره در فصل بهار آغاز و شدت یافته و معمولا تا پایان تابستان بهبود می‌یابد. البته این بیماری ممکن است در افرادی که در معرض آلودگی هوا، گرد و خاک خانگی و مواد شیمیایی قرار دارند یا افرادی که به مواد آرایشی حساسیت دارند در هر فصلی از سال ایجاد شود.

 درمان
موثرترین درمان حذف یا دوری از مواد حساسیت‌زاست که در اکثر مواقع غیرممکن است. حساسیت بهاره در فصل بهار آغاز و شدت می‌یابد و معمولا تا پایان تابستان خودبه‌خود بهبود می‌یابد. هدف از درمان این بیماری، کاهش علائم و جلوگیری از ایجاد عوارض تهدیدکننده بینایی است.
اجتناب از محیط حساسیت‌زا، استفاده از عینک و انتقال بیمار به محیط سرد در بهبود بیمار موثر است. کمپرس سرد و استفاده از اشک مصنوعی و پماد‌های چشمی باعث تسکین علائم می‌شود.
برای درمان مرحله حاد این بیماری با تجویز پزشک می‌توان از آنتی‌هیستامین‌های موضعی و در موارد شدیدتر از قطره‌های کورتن‌دار موضعی استفاده کرد البته باید توجه داشت از قطره‌های کورتون‌دار چشمی به هیچ وجه نباید خودسرانه استفاده شود.
هر چند استفاده از این قطره‌ها مانند آب روی آتش است، اما تنها به طور موقت تا زمان استفاده از قطره، بیماری خاموش است ولی پس از قطع قطره در بعضی موارد دوباره همان علائم شکار می‌شود و نیز ممکن است عوارض ناشی از استفاده از قطره‌های کورتون‌دار هم ظاهر شود.
علاوه بر این در صورتی که علت ناراحتی چشم چیزی جز حساسیت باشد استفاده از کورتن بسیار خطرناک است و حتی می‌تواند باعث کوری شود. گاهی پزشک برای پیشگیری از شروع این بیماری برای فردی که سابقه آن را در سال‌های گذشته داشته است از مواد ثابت‌کننده غشای سلول مانند کرومولین سدیم استفاده می‌کند.
در این موارد برای کنترل بیماری یک ماه قبل از شروع و در طول فصل حساسیت، از دارو استفاده می‌شود و آن را قطع نمی‌کنند زیرا پس از قطع، با شروع مجدد حداقل 2 هفته طول می‌کشد تا اثر آنها ظاهر شود.
منبع: مجله پزشکی