خیلی جاها شنیده ایم که می گویند: چراغی که به خانه رواست به مسجد حرام است ...
داشتم به این فکر میکردم که اگر این حرف -که معلوم نیست از کجا آمده- را قبول کنیم، پس با این روایت چه کنیم؟ 
حضرت امام حسن مجتبی(ع) می فرماید: «شبی مادرم را دیدم که تا نزدیکی های سحر مشغول نماز و دعا بود. من در بستر بودم و می شنیدم که او برای آشنایان و همسایگان دعا می کرد و یک یک آنها را نام می برد. اما هر چه گوش کردم هیچ دعایی برای خود نکرد.
سحر که شد پرسیدم مادر! چرا برای خود دعا نکردی؟ فرمود: یا بنی، الجار ثم الدار

پسرم، اول همسایه، بعد خانه