ماه شریف شعبان، هشتمین ماه قمری، منسوب به رسول خدا(ص)است.
در شان و عظمت این ماه همین بس که پیامبر اکرم(ص) می فرماید:«شعبان ماه من است و ماه رمضان ماه خدا، هر کس یک روز از ماه من را روزه بگیرد، من در قیامت شفیع او خواهم بود.
آری در این ماه که برای مسلمانان بسیار با ارزش است، پیامبر(ص) خود نیز روزه می‌داشت و آن را به ماه رمضان وصل می‌کرد.

وقایع تاریخی فراوانی این ماه را مزین کرده، اما مهمترین آن ولادت امام حسین و امام علی بن الحسین و امام مهدی و حضرت ابوالفضل علیهم السلام است.

در این ماه با ارزش که بنا به روایاتی یکی از شبهای قدر در این ماه می باشد و آن شب نیمه شعبان است، کسی متولد می شود که خداوند بواسطه او وعده پیروزی به تمامی دوستان، پیامبران و بر گزیدگانش - از زمانی که پدر ما حضرت آدم (علی‌نبینا ‌و ‌آله‌و علیه‌السلام) در زمین ساکن شده - داده است. آن وعده و پیروزی داده شده، آنست که بوسیله او(مهدی موعود(عج)) بعد از پر شدن زمین از ظلم و جور، او زمین را پر از قسط و عدل می نماید و گیتی را از عدالت پر کرده، زمین را پاک می‌نماید و در تمام زمینه‌های دینی و دنیایی حاکمیت دارد.

 سوم شعبان ولادت با سعادت امام حسین(ع) و روز پاسدار

چهارم شعبان ولادت قمر بنی هاشم حضرت ابوالفضل العباس(ع) و روز جانباز

پنجم شعبان ولادت با سعادت امام سجاد(ع) و روز خبرنگار

یازدهم شعبان ولادت حضرت علی اکبر(ع) و روز جوان

و پانزدهم شعبان ولادت با سعادت ولی عصر، حضرت مهدی موعود(عج)

بر همه مسلمانان مبارک

 سلام بر همه دوستان عزیز، در این ماهای عزیز سخت نیازمند دعای شما خوبان هستم

ما را از دعای خیرتان محروم نفرمایید

از وجود مبارک امیر عارفان حضرت على (علیه السلام)پرسیدند که : آیا انسان بهتر است یا ملائکه ؟ حضرت فرمود : إنَّ اللهَ عزّوجلّ رکَّبَ فىِ الْمَلائکةِ عَقْلاً بِلا شَهْوَة وَرکَّبَ فىِ الْبَهائِمِ شَهْوَةً بَلا عَقْل وَرَکَّبَ فىِ بَنى آدَمَ کِلْتَیْهِما ، فَمَنْ غَلَبَ عَقْلُهُ شَهْوَتَهُ فَهُوَ خَیْرٌ مِنَ الْمَلائِکَةِ وَمَنْ غَلَبَ شَهْوَتُهُ عَقْلَهُ فَهُوَ شَرٌّ مِنَ الْبَهائِمِ [بحار الانوار : 57/299 ، باب 39 ، حدیث 5] .

« خداى متعال در فرشتگان فقط عقل را نهاده است بدون شهوت و در حیوانات شهوات را بدون عقل و در فرزندان آدم هر دو را ( عقل و شهوت ) نهاده است . پس کسى که عقلش بر شهوتش غالب شود از فرشتگان بهتر است ، و کسى که شهوتش بر عقلش چیره شود ازحیوانات بدتر است » .

 * امیرمؤمنان علی (ع ) در خصوص آیین دوست یابی با بیان اینکه معاشرت با خردمندان موجب اصلاح اخلاق است، فرموده است: با اهل فضیلت معاشرت کن تا برترى یابى. زیرا همنشینى با خردمندان شرافت را مى افزاید و دوستى با نیکان موجب شرف و رفاقت با بدان باعث تلف و نابودى است.

این امام همام در ادامه با تاکید بر اینکه با نیکان رفاقت کن تا از بدان ایمن باشى. می فرماید: بهترین یاران کسى است که تو را به راه خیر و نیکى راهنمایى کند. چون همنشین خوب غنیمت و همنشین بد شیطان است.

 پیشاپیش ولادت مولود کعبه و روز پدر مبارک

روز مادر که روز مقدسی بود گذشت و حالا نوبت روز پدره، روزی که با تولد بهترین مولد دنیا یعنی مولود کعبه، بوتراب، علی ابن ابوطالب(ع) نام گرفته است.

بوترابی که در خانه وحى رشد یافت، در خانه نزول قرآن تربیت گردید و در دوران زندگى همگام و همراه با پیامبر(ص) بود و تا عروج آن بزرگوار از او جدا نگشت.

پس علی علی بود، زیرا ریشه‏هایش از چشمه نبوت سیراب شد و شاخه‏هایش از آبشخوار امامت بارور.

این روز بر همه مسلمانان بخصوص پدران زحمتکش مبارک

در روز پدر که با تولد امیرالمؤمنین(ع) در 13 رجب زینت یافته، هرکس سعی می کند برای ارج نهاد از مقام پدر هدیه ای تهیه و تقدیم پدر نماید تا با این کار تشکری از زحمات ایشان کرده باشد.

اما آیا می شود هدیه درخور شأن پدر برای او پیدا کرد؟

پدری که در طول سال همواره بی ادعا زحمت می کشد و خستگیشو هیچ وقت به خانه نمی آورد.

پدری که همواره درد و رنج و بی مهری را پنهان می کند تا لبخند از لبان بچه ها دور نشود.

پدری که هیچ وقت محبت خود را از اعضای خانواده دریغ نکرده و با تمام مشکلات، شادی خانواده را شادی خود می داند.

پدری که با طنین قدمهایش نوای محبت در خانه حاکم می شود.

و پدر، این موجود الهی که وجودش در خانه نعمت است، زیرا دلواپسی ها را از بچه ها دور می کند و آنها را به آینده امیدوار.

 آیا می شود با تقدیم هدیه آنهم از نوع کالا، جبران زحمت کرد؟

در جواب باید گفت: اگر چه هدیه دادن بر محبت اضافه می کند، اما بهترین هدیه به پدر احترام است که جای همه هدایا را می گیرد. پس اگر می خواهیم به پدر هدیه بدهیم، او را اکرام کنیم و احترام، که بهترین هدیه است برای زدودن خستگیها از وجود پدر. زیرا وقتی پدر احترام دید، هر مانعی را از سر راه بر می دارد تا بتواند بهترین را برای اعضای خانواده محیا کند و می شود بابا. چون هر کسی می تونه یه پدر باشه، ولی بابا بودن کار هر کسی نیست.

آری بابا بودن الگویی است که بچه ها و دیگر اعضای خانواده، جلوه های خدایی را از وجود او می گیرند.

بابا خستگیها و رنجهای را بیرون از منزل دفن می کند تا نکند این خستگیها منجر به آزار دیگر اعضا شود.

بابا روشنی بخش محفل است، که با آزاد منشی و دور اندیشی خود، بر روشنگری دیگر اعضای خانواده می افزاید.

آری بابا یار فداکار و همدم و همراز صمیمی برای خانواده است و در کل پدر ساحل آرامش است.

بابا . . .

خداوند به همه ما توفیق قدر شناسی از پدر و مادر را بدهد تا بتوانم فرزندی سرافراز برای آنها باشم و موجب رضای در گاه حق تعالی نیز گردیم.

پس بهترین هدیه برای پدر احترام به اوست.

این روز بزرگ بر همه پدران مبارک باد

اما در این روز خیلی ها از نعمت پدر محرومند. من هم امسال از وجود پدر به ظاهر محرومم هر چند هرگز آن را دور از خود احساس نمی کنم و همواره التهاب آنروزهای بودنش را دارم و  باور دارم که هست. هنوز چشمانم انتظار دیدنش را می کشند. باورم نمی شود که از وجود بالاترین نعمت خداوندی محروم شده ام. گاهی غریبی می‌کنم و بغضم در گلویم می‌شکند اما هیچ وقت باورم نمی شود که رفته باشد.

خلاصه همه در این روزها با یاد پدر و روز پدر شادند، هدیه می گیرند برای بابا ولی برای من روزها دلتنگی است، آخه می شه کسی را که از همه دنیا بیشتر دوست داشتی فراموش کنی. خیلی سخته که امسال احساس کنم سایه پدر بر سر ندارم.

خدا همه پدران از دست رفته را بیامرزد و پدر را برای آنان که دارند نگهدارد. دوستان قدر پدر و مادر را بدانید که نعمتی کمیاب است و هیچ کس و هیچ چیز نمی تواند جای آن بزرگواران را بگیرد.

***

امام على علیه السلام در  13 رجب  سال سى‏ام عام الفیل در درون کعبه یعنى خانه خدا دیده به جهان گشود.
نام پدر آنحضرت ابو طالب فرزند عبد المطلب بن هاشم بن عبد مناف و مادرش هم فاطمه دختر اسد بن هاشم بود که بنا بر این امام على علیه السلام از هر دو طرف هاشمى نسب می باشد.
تولد آن حضرت در درون خانه کعبه عجیب و بی سابقه است
 امیرالمؤمنین على (ع) به دو کنیه ابو الحسن و ابو الحسین نامیده می شود. چنانکه امام حسن (ع) در حیات پیامبر پدرش را با کنیه ابو الحسین و امام حسین (ع) او را با کنیه ابو الحسن مى‏خوانده‏اند. پیامبر نیز وى را با هر دوى کنیه‏ها خطاب مى‏کرده است.
یکى دیگر از کنیه‏هاى امام على (ع) ،ابو تراب است که آن را پیامبر برگزیده و بر وى اطلاق کرده بود.
القاب امام على (ع) نیز، مرتضى، حیدر،امیر المؤمنین و انزع (و یا اصلع) (کسى که اندکى از موى جلوى سرش ریخته باشد.) و بطین (کسى که شکمش بزرگ است.) و وصى بود.آن حضرت به لقب اخیر خود در نزد دوستان و دشمنانش شهره بود.
سیزده رجب سال روز ولادت امیرالمومنین، امام المتقین، یعسوب الدین و مولی الموحدین، یعنی تنها کسی که در میان تمام بندگان خدا، در خانه خدا به دنیا آمد، مبارک باد