دهم ماه مبارک رمضان مصادف است با وفات حضرت خدیجه کبری(س) همسر پیامبر و مادر حضرت زهرا (س)، بانوی‌ بزرگواری که طی 25 سال زندگی با پیامبر آنهم در بحرانیترین دوران صدر اسلام در کنار ایشان، همواره با محبت خود تسکینی بر آلام و رنجهای ناشی از اذیت و آزار مشرکان بود.
بانوی با ایمان و کسی که یاور و شریک محمد (ص) بود و با تبسم خود کوله بار اندوه و دردها را از پیامبر خدا(ص) می زدود.
از این رو، وجود حضرت خدیجه(س)، عامل مهمی در زندگی رسول اکرم(ص)بشمار می‌رفت، زیرا با جان و مال خود در رشد و نمو اسلام، نقش اساسی را ایفا کرد.
او اولین بانویی است که مسلمان شد و عظیم ترین خطری که پیامبر را در آغاز رسالت تهدید می کرد(محاصره اقتصادی مسلمانان) با هدیه اموال خود  در راه اسلام، خنثی کرد.
آری دهم رمضان سال دهم بعثت(سه سال قبل از هجرت)، سالروز رحلت همسر فداکار و بى نهایت مهربان حضرت رسول خدا(ص) در سن 65 سالگی است که با فاصله کوتاهی آنهم چند روز بعد از رحلت حضرت ابوطالب(ع) وفات یافت. این سال پیامبر را بسیار محزون ساخت زیرا پیامبر حامی و پشتیبان خود را از دست داده بود. به همین جهت  پیامبر(ص)این سال را «عام الحزن‏» یا سال اندوه نام نهاد.
خدیجه یکی از بهترین زنان عالم هستی و مادرِ بهترین زن روی زمین حضرت فاطمه(س) به آسمانها پیوست و پدر و دختر را در آلامی از رنجها تنها گذشت، نبی خدا با قلبی مالامال از حزن و اندوه او را با دست مبارک خویش در حجون مکه (قبرستان ابوطالب) به خاک سپرد. یادش  گرامی با صلوات بر محمد و آل محمد(ص)

رحلت این بزرگ بانوی اسلام بر همه مسلمانان تسلیت باد

چند حدیث از پیامبر بزرگ اسلام در خصوص حضرت خدیجه(س):
«خدیجه اولین زنی بود که به من ایمان آورد و در زمانی که همه مرا ترک کردند او یاری ام کرد»
«خداوند از هیچ زنی به من فرزند نداد و فقط از خدیجه به من فرزند داد»
«چهار نفر از زنان هستند که بهترین زنان بهشت هستند ؛ حضرت خدیجه، حضرت فاطمه، حضرت مریم و آسیه زن فرعون».