آینه ماشین برای این نیست که رو به عقب رانندگی کنید. آینه برای این است که توی آینه نگاه کنی و از گذشته و پشت سرت درس بگیری. قدر حال را بدانی و به جول و اینده ات نگاه کنی

امروز رادیو جوان گوش می دادم گزارشگر محترم خانمی بود که اسم شریفش یادم نیست. این جمله را داشت می خوند. که پشت یک خودرو دیده بود.
واقعا مرا به فکر واداشت و بنظرم خیلی جالب آمد. یک لحظه منو برد به گذشته ام که . . .

کی بودم و حالا کی هستم و اصولا چرا به آینده دقیق نگاه نمی کنم.
دوستان واقعاً شما از این چه نتیجه ای می گیرد؟
خلاصه بدجوری تو فکر فرو برد منو. در یکه لحظه به یاد گذشته و حال خودم افتادم. به اتفاقات جور واجور که تو زندگیم رخ داده و من بدون توجه به آن، مسیری را طی کردم و دارم طی می کنم. اتفاقاتی که همه برای افزیش دید من بوده تا از مسیر اصلی منحرف نشوم. خلاصه خیلی برایم مثل جالبی بود و منو به این فکر فرو برد که کی بودم و حالا کی هستم و آینده می خواه کی باشم.
نمی دونم چرا بعضاً وقتی بزرگ می شیم فقط حال را می بینیم و دیگر هیچ متوجه گذشته نیستیم.   مثلا همین خودم حالا که بزرگ شدم خیلی وقته از گذشته ام فراموش کردم. نه پدری می شنانم نه مادر نه برادر و خواهر و نه دوست و فامیل. غافل این اینکه همیشه این جاده هموار نیست نباید فقط حال را ببینم و باید به پیچ و خم های آینده نیز توجه کنم. خیلی وقته گذشته ام را فراموش کردم و فقط همین الان می بینم و اصلا متوجه آینده هم که روزی پیر می شم نیستم(البته اگر عمر باشه). باور کنید دوستان توی زندگی برای خیلی هامون اتفاقهایی از جنس شر و خیر افتاده (اگر چه همه خیر است  و بلایی هم که خدا اگر نازل کرده باز خیر بوده) اما هیچ به آن توجه نکردیم. چرا اینجوری شدیم. گاهی دغدغه هایی این چنینی ذهن مون رو مشغول می کنه که چرا این جوری شدیم اما بازم اهمیت نمی دیم و جز خودمون به پیشرفت دیگران اهمیت نمیدیم. با وجود اینکه دیگران به مراتب از ما بهترن و موفق تر. نمی دانم شاید علت اصل آن این باشد که هویت خودمون را از یاد بردیم. کی بودم از کجا آمدیم. حالا کی هستیم . چرا باید این منی کنونی باشیم و . . .
دوستان بیاییم گاهی پشت سرمون را نگاه کنیم و از گذشته خود بیاد بیاریم و خدا را سپاس گویم. از این که به این مرحله پاگذاشتیم از خدا شاکر باشیم و بنظر من بهترین شکر گزاری از خدا همینه که همدیگر را به طور واقعی و بر مبنای باور های خالص انسانی دوست داشته باشیم و از صمیم قلب احترام بگذاریم.
به هر حال اینکه آینه ظاهری است اما خدا آینه واقعی یعنی همین دل را برای همه ما گذاشته که با آن سمت و سوی خیلی از رفتارهای مان را تغییر دهیم. چه زیباست این آینه که اگر درست با آن دیدمون را تنظیم کنیم  دیگر هیچ یک به دیگری خودبرتربینی و فخر نخواهد فروخت.
پس بیاییم با آینه دل به گذشته و آن عقبهای دورتر نگاه کنیم تا از گذشته مان درس بگیریم، قدر حال را بدانیم و به آینده با دیده باز نگاه کنیم که به آینده میدوار باشیم که می تونیم هویت انسانی خود را به مقصد برسونیم
یاحق