ایام ماه مبارک در بین اهالی منطقه باخرز از جایگاه خاصی برخوردار است، ولی لیالی قدر در بین آنان شکوه و منزلت دیگری دارد. در این شبها مؤمنین شیعی و سنی با تقرب به خداوند دستهای بسته شیطان را محکمتر می‌بندند.
مؤمنین باخرزی بخصوص بزرگان این منطقه بر این عقیده اند فضیلت شبهای قدر آنقدر زیاد است که اگر انسان در این شبها با تقرب به درگاه خداوند، خود را متبرک کند تا رمضان آینده از شر شیطان محفوظ می‌ماند.
به همین منظور شبهای قدر، "با اهمیت به این که در یکی از این شبها قرآن به پیامبر(ص) نازل شده و ملائک در این شبها از آسمان به زمین فرود آمده و اعمال انسان را به آسمانها برده تا تقدیر و سرنوشت آن رقم خورد"، در محلهای برگزاری مراسم شبهای قدر که بیشتر از مساجد و حسنیه هااستفاده می‌شود، مردم مسلمان و مؤمن باخرزی از زن و مرد جمع شده و با خواندن نماز و دعاهای خاصه لیالی قدر، شب زنداری می‌کنند.
در این شبها بزرگان سعی می کنند حتی الامکان بچه ها را نیز همراه خود به مساجد برده و شیرینی عبادت با خدا را به کام آنها بچشانند.
آری در شبهای قدر که هر شب آن بهتر از هزار ماه و در آن شب تقدیر امور سال رقم می‌خورد، مردم خوب و مؤمن باخرز نیز مانند دیگر هموطنان و مسلمانان شبهای احیا را با غسل کردن در غروب آفتاب، آغاز می‌کنند.
 در کل در شبهای ماه مبارک بیشتر روزه داران مؤمن در نقطه نقطه این منطقه در شهر و روستا سعی می کنند نماز مغرب و عشا را به جماعت در مساجد برگزار کنند اما الخصوص در شبهای قدر کمتر کسی دیده می‌شود نماز خود را به فرادا و در منزل بخواند.
نمازگزاران پس از پایان نماز با خرما، شیرینی و شیری که از طرف خیرین هدیه می شود، افطار کرده و برای صرف شام راهی منازل  می‌شوند. مردم خوب و صمیمی باخرز در شبهای قدر وقت و زمان را بارزش می دانند و در اولین فرصت، پس از صرف افطاری خود را برای ادامه اعمال شب قدر آماده می کنند و راهی مساجد، حسینه ها، و محلهایی که برای شب زنده داری فراهم شده،  می رسانند.
از اعمال خاصه این شبها در این منطقه بخصوص بین جوانان، نماز دو رکعتی که در هر رکعت بعد از حمد، هفت مرتبه توحید خوانده می شود و 100 رکعت نماز مستحبی از جایگاه خاصی برخوردار است.
البته امروزه به جای نمازهای مستحبی نمازهای قضای یومیه خوانده می شود و 100 رکعت نماز جمعی و با جماعت  برگزار می گردد.
در ادامه مراسم شبهای احیا و شب زنده داری دعاهای خاصه از جمله مناجات امیر المؤمنین و دعای جوشن کبیر خوانده می شود و در نهایت در زیر چتر قرآن مجید قرار گرفته با الهی العفو الهی العفو آمرزش خود و گذشتگان را از خداوند می طلبند.
در شبهای قدر و منزلت، افراد این منطقه سعی می کنند تا سحر بیدار بمانند و با خواند قرآن و دعا شب را به سحر برسانند.
گفتنی است بین شیعیان زیارت عاشورا نیز مرسوم است. چون معتقدند یکی از اعمال شب قدر زیارت امام حسین (ع) است و هر کس در این شب به زیارت امام حسین برود از جانب خداوند آمرزیده می شود، به همین منظور سعی می کنند توسلی به امام داشته باشند.
اگر چه سعی می شود کل این ماه خدا(رمضان) افراد با تمام وجود روزه دار باشند، اما در ایام و لیالی قدر خیلی مواظبند و سعی می کنند با تمام وجود روح و جسم آنان تسبیح گوی خدا باشد و بخصوص مواظب دیگر جوارح خود چون زبان، گوش، چشم و . . . می باشند، تا حسنات آنان از بین نرود.
از طرفی لیالی قدر که با ایام شهادت امیرالمؤمنین علی بن ابوطالب(ع) گره خورده و همراهی شهادت آن حضرت با لیلة القدر باعث شده تا مؤمنین خدا جوی این خطه به عظمت و مقام والای ایشان بیشتر پی ببرند و عزاداری امام اول شیعیان و خلیفه مسلمین نیز بر دیگر اعمال لیالی قدر افزوده شود.

با امید اینکه در این شبهای عزیز قدر دان آن باشیم.

 
 
ناله کن اى دل به عزاى على
گریه کن اى دیده براى على
کعبه ز کف داده چو مولود خویش
گشته سیه پوش عزاى على
عمر على عمره مقبوله بود
هر قدمش سعى و صفاى على
دیده زمزم که پر از اشگ شد
یاد کند، زمزمه‏هاى على
تیغ شهادت سر او را شکافت
کوفه بود، کوه مناى على
عالم امکان شده پر غلغله
چون شده خاموش صداى على
نیست هم آغوش صبا بعد از این
پیک ظفربخش لواى على
منبر و محراب کشد انتظار
تا که زند بوسه به پاى على
ماه دگر در دل شب نشنود
صوت مناجات و دعاى على
آه که محروم شد امشب دگر
چشم یتمیان ز لقاى على
مانده تهى سفره بیچارگان
منتظر نان و غذاى على
واى امیر دو سرا کشته شد
خانه غم گشته،سراى على
پیش حسین و حسن و زینبین
خون چکد از فرق هماى على
خواهم اگر ملک دو عالم حسان
از دل و جان باش گداى على

آه سحری چو پرده از خواب گرفت

            سرچشمه ی خورشید جهان تاب گرفت 
پیچید به خویش از جهان تاب گرفت

تا خون علی دامن محراب 

سر نهاده بوتراب اندر تراب  
بود غرق شوق و شور و التهاب 
محو جانان بود و از خود بی خبر
کامدش شمشیر زهرآگین به سر 
غنچه لب های او از هم شگفت
نغمه «فزتُ و ربّ الکعبة» گفت 
طایر دل را قفس بشکسته دید
مرغ جان از دام تن وارسته دید 
بانگ «عبدی ارجعی» را گوش کرد
باده از جام شهادت نوش کرد 
ذکر «إنّاللّه » اش بر لب گذشت
طایر جانش ز مرز شب گذشت 
نقش شد بر فرشِ محرابش زخون
آیه «انّا الیه راجعون» 
استاد حمید سبزواری