پیشاپیش ولادت مولود کعبه و روز پدر مبارک

روز مادر که روز مقدسی بود گذشت و حالا نوبت روز پدره، روزی که با تولد بهترین مولد دنیا یعنی مولود کعبه، بوتراب، علی ابن ابوطالب(ع) نام گرفته است.

بوترابی که در خانه وحى رشد یافت، در خانه نزول قرآن تربیت گردید و در دوران زندگى همگام و همراه با پیامبر(ص) بود و تا عروج آن بزرگوار از او جدا نگشت.

پس علی علی بود، زیرا ریشه‏ هایش از چشمه نبوت سیراب شد و شاخه‏ هایش از آبشخوار امامت بارور.

این روز بر همه مسلمانان بخصوص پدران زحمتکش مبارک 

در روز پدر که با تولد امیرالمؤمنین(ع) در 13 رجب زینت یافته، هرکس سعی می کند برای ارج نهاد از مقام پدر هدیه ای تهیه و تقدیم پدر نماید تا با این کار تشکری از زحمات ایشان کرده باشد.

اما آیا می شود هدیه درخور شأن پدر برای او پیدا کرد؟

پدری که در طول سال همواره بی ادعا زحمت می کشد و خستگیشو هیچ وقت به خانه نمی آورد.

پدری که همواره درد و رنج و بی مهری را پنهان می کند تا لبخند از لبان بچه ها دور نشود.

پدری که هیچ وقت محبت خود را از اعضای خانواده دریغ نکرده و با تمام مشکلات، شادی خانواده را شادی خود می داند.

پدری که با طنین قدمهایش نوای محبت در خانه حاکم می شود.

و پدر، این موجود الهی که وجودش در خانه نعمت است، زیرا دلواپسی ها را از بچه ها دور می کند و آنها را به آینده امیدوار.

 آیا می شود با تقدیم هدیه آنهم از نوع کالا، جبران زحمت کرد؟

در جواب باید گفت: اگر چه هدیه دادن بر محبت اضافه می کند، اما بهترین هدیه به پدر احترام است که جای همه هدایا را می گیرد. پس اگر می خواهیم به پدر هدیه بدهیم، او را اکرام کنیم و احترام، که بهترین هدیه است برای زدودن خستگیها از وجود پدر. زیرا وقتی پدر احترام دید، هر مانعی را از سر راه بر می دارد تا بتواند بهترین را برای اعضای خانواده محیا کند و می شود بابا. چون هر کسی می تونه یه پدر باشه، ولی بابا بودن کار هر کسی نیست.

آری بابا بودن الگویی است که بچه ها و دیگر اعضای خانواده، جلوه های خدایی را از وجود او می گیرند.

بابا خستگیها و رنجهای را بیرون از منزل دفن می کند تا نکند این خستگیها منجر به آزار دیگر اعضا شود.

بابا روشنی بخش محفل است، که با آزاد منشی و دور اندیشی خود، بر روشنگری دیگر اعضای خانواده می افزاید.

آری بابا یار فداکار و همدم و همراز صمیمی برای خانواده است و در کل پدر ساحل آرامش است.

بابا . . .

خداوند به همه ما توفیق قدر شناسی از پدر و مادر را بدهد تا بتوانم فرزندی سرافراز برای آنها باشم و موجب رضای در گاه حق تعالی نیز گردیم.

پس بهترین هدیه برای پدر احترام به اوست.

این روز بزرگ بر همه پدران مبارک باد

اما در این روز خیلی ها از نعمت پدر محرومند. من هم امسال دومین سال است که از وجود پدر به ظاهر محرومم هر چند هرگز آن را دور از خود احساس نمی کنم و همواره التهاب آنروزهای بودنش را دارم و  باور دارم که هست. هنوز چشمانم انتظار دیدنش را می کشند. باورم نمی شود که از وجود بالاترین نعمت خداوندی محروم شده ام. گاهی غریبی می‌کنم و بغضم در گلویم می‌شکند اما هیچ وقت باورم نمی شود که رفته باشد.

خلاصه همه در این روزها با یاد پدر و روز پدر شادند، هدیه می گیرند برای بابا ولی برای من روزها دلتنگی است، آخه می شه کسی را که از همه دنیا بیشتر دوست داشتی فراموش کنی. خیلی سخته که امسال احساس کنم سایه پدر بر سر ندارم.

خدا همه پدران از دست رفته را بیامرزد و پدر را برای آنان که دارند نگهدارد. دوستان قدر پدر و مادر را بدانید که نعمتی کمیاب است و هیچ کس و هیچ چیز نمی تواند جای آن بزرگواران را بگیرد.

***

امام على علیه السلام در  13 رجب  سال سى‏ام عام الفیل در درون کعبه یعنى خانه خدا دیده به جهان گشود.
نام پدر آنحضرت ابو طالب فرزند عبد المطلب بن هاشم بن عبد مناف و مادرش هم فاطمه دختر اسد بن هاشم بود که بنا بر این امام على علیه السلام از هر دو طرف هاشمى نسب می باشد.
تولد آن حضرت در درون خانه کعبه عجیب و بی سابقه است
 امیرالمؤمنین على (ع) به دو کنیه ابو الحسن و ابو الحسین نامیده می شود. چنانکه امام حسن (ع) در حیات پیامبر پدرش را با کنیه ابو الحسین و امام حسین (ع) او را با کنیه ابو الحسن مى‏خوانده‏اند. پیامبر نیز وى را با هر دوى کنیه‏ها خطاب مى‏کرده است.
یکى دیگر از کنیه‏هاى امام على (ع) ،ابو تراب است که آن را پیامبر برگزیده و بر وى اطلاق کرده بود.
القاب امام على (ع) نیز، مرتضى، حیدر،امیر المؤمنین و انزع (و یا اصلع) (کسى که اندکى از موى جلوى سرش ریخته باشد.) و بطین (کسى که شکمش بزرگ است.) و وصى بود.آن حضرت به لقب اخیر خود در نزد دوستان و دشمنانش شهره بود.
سیزده رجب سال روز ولادت امیرالمومنین، امام المتقین، یعسوب الدین و مولی الموحدین، یعنی تنها کسی که در میان تمام بندگان خدا، در خانه خدا به دنیا آمد، مبارک باد

سلام بر دوستان و هموطنان عزیز. با یک روز تاخیر ولادت باسعادت یاس مطهر، دختر خیر البشر، صفای دوعالم، محبوبه خدا، حضرت فاطمه(س) را به پیراوان حضرتش بخصوص ریحانه های بهشت خانواده، تبریک گفته برای همه مادران و خانماهای جامعه اسلامی و جمهوری اسلامی آرزوی توفیق روزافزون و سربلندی دارم.

همچنین سوم خرداد سالروز آزاد سازی خرمشهر و ولادت بنیانگزار جمهوری اسلامی حضرت امام خمینی(ره) را به همه هموطنان تبریک و تهنیت می گویم. یاحق

در آستانه سال نو که بهار پر طراوت در راه است آیا کسی برای نو شدنِ دلش هم به بازار رفته است. راستی کسی به فکر لبخند دیگران هم هست.  

 بیائیم در حول حالنا، احوال خود را تغییر دهیم و  طوری رفتار کنیم که مورد پذیرش خوبان است. 

 بیائیم با لبخند زندگی را شروع کنیم، لبخندی که می تواند تا عمق وجودی هر فرد و اطرافیان احساس شود. غمها را از چهر بزداییم و شادی را جای گزین کنیم تا خوشبخت تر از آنچه بوده ایم باشیم.

 در کل بیاییم در آستانه سال نو همه چیزهای کهنه را عوض کنیم. البته منظورم فرش و لباس و این چیزها نیست؛ منظورم رفتارهای غلط و کهنه مثل کینه، عداوت، دشمنی و . . . است که باید به رفاقت، دوستی و مودت تبدیل شود. عادتهای زشت را کنار بزاریم و با خوب گفتن و خوب شنیدن بر احترام خود بیفزایم.

بر سلام کردن و احوال پرسی از یکدیگر سبقت بگیریم تا با این حرکت به دیگران احترام بگذاریم و حرمت خود را بالا ببریم.

سعی کنیم  کدورتها را کنار بزاریم و اگر این امکان فراهم نشد و قادر نبودیم کدورت را از دل بیرون کنیم، بهتر است در جمع ظاهر نکنیم.

به یک دیگر بخصوص در میهمانی‌ها احترام بگذاریم و سایرین را وادار نکنیم که فقط به حرفهای ما گوش دهند، شاید بعضی شون از حرفهای ما خوششان نیاید و از طرفی مایل باشند با بغل دستی و یا شخصی که مدتی از هم دور بودند گفت وگو کنند یا حتی برای هم شوخی تعریف کنند.

بائیم به قوانین و آداب و رسوم دیگران احترام بگذاریم. متاسفانه  در میهمانی ها دیده می شود که تا دیر وقت در منزل میزبان سپری می کنند و با این امر باعث می شوند که میزبان خسته و دلخورده شود. چه آداب خوبی بود در گذشته که میهمانی اگر شب در خانه دوست یا قومی به سر می برد، در همان ساعتی می خوابید که میزبان به طور معمول می خوابید و صبح همان ساعتی بیدار می شد که آن بیدار می شد.

بیاییم این آداب و رسوم را احیا کنیم و روند زندگی دیگران را با حضور خود بر هم نزنیم. چرا که به دست آوردن دوستی بسی آسان ونگهداری او بسی مشکل است.

خیلی هامون فقط به آداب و رسومی که خود بپسندیم، پایبندیم در حالی که فراموش کردیم هر کس ممکن است برای خود قوانینی داشته باشد که آن برای خود محترم می داند.

به یکدیگر عشق بورزیم و با احترام هر چه تمام تر از دیگری یاد کنیم. آنچنان خوشبختی را برای دیگران آرزو کنیم که برای خود آرزومندیم.

چرا وقتی این انسانی که که خداوند با ویژگیهای خاص آفریده که می تونه شرایط زندگی را تو هر قالبی که خود بخواهد شکل دهد، گاهی با یاس و ناامیدی زندگی می کنه و غمگینه. در حالی که می تونه شاد باشه و شادی را به دیگران نیز باز گردانه. تو این دنیایی که همه چیزش زیباست و این همه زیبایی را خداوند فقط برای زیبا اندیشی آفریده چرا باید ما گاهی کاری کنیم که وجدان راحتی نداشته باشیم.

در پایان دعا کنیم که؛

" خدا کند سال جدید غذای شیطان، نماز قضای ما نباشد!
خدا کند جیب زندگی ما پر از نُقل اخلاص شود.
خدا کند که قافله های غفلت، ما را گمراه نکنند.
خدا کند خانه رضایت چهارده معصوم را گم نکنیم.
خدا کند این بهار نوروز " دیدار یار  مهدی صاحب زمان(عج)" باشد..."
آمین یا رب العالمین

شاد باشید و ساد زندگی کنید