پیشاپیش ولادت مولود کعبه و روز پدر مبارک

روز مادر که روز مقدسی بود گذشت و حالا نوبت روز پدره، روزی که با تولد بهترین مولد دنیا یعنی مولود کعبه، بوتراب، علی ابن ابوطالب(ع) نام گرفته است.

بوترابی که در خانه وحى رشد یافت، در خانه نزول قرآن تربیت گردید و در دوران زندگى همگام و همراه با پیامبر(ص) بود و تا عروج آن بزرگوار از او جدا نگشت.

پس علی علی بود، زیرا ریشه‏ هایش از چشمه نبوت سیراب شد و شاخه‏ هایش از آبشخوار امامت بارور.

این روز بر همه مسلمانان بخصوص پدران زحمتکش مبارک 

در روز پدر که با تولد امیرالمؤمنین(ع) در 13 رجب زینت یافته، هرکس سعی می کند برای ارج نهاد از مقام پدر هدیه ای تهیه و تقدیم پدر نماید تا با این کار تشکری از زحمات ایشان کرده باشد.

اما آیا می شود هدیه درخور شأن پدر برای او پیدا کرد؟

پدری که در طول سال همواره بی ادعا زحمت می کشد و خستگیشو هیچ وقت به خانه نمی آورد.

پدری که همواره درد و رنج و بی مهری را پنهان می کند تا لبخند از لبان بچه ها دور نشود.

پدری که هیچ وقت محبت خود را از اعضای خانواده دریغ نکرده و با تمام مشکلات، شادی خانواده را شادی خود می داند.

پدری که با طنین قدمهایش نوای محبت در خانه حاکم می شود.

و پدر، این موجود الهی که وجودش در خانه نعمت است، زیرا دلواپسی ها را از بچه ها دور می کند و آنها را به آینده امیدوار.

 آیا می شود با تقدیم هدیه آنهم از نوع کالا، جبران زحمت کرد؟

در جواب باید گفت: اگر چه هدیه دادن بر محبت اضافه می کند، اما بهترین هدیه به پدر احترام است که جای همه هدایا را می گیرد. پس اگر می خواهیم به پدر هدیه بدهیم، او را اکرام کنیم و احترام، که بهترین هدیه است برای زدودن خستگیها از وجود پدر. زیرا وقتی پدر احترام دید، هر مانعی را از سر راه بر می دارد تا بتواند بهترین را برای اعضای خانواده محیا کند و می شود بابا. چون هر کسی می تونه یه پدر باشه، ولی بابا بودن کار هر کسی نیست.

آری بابا بودن الگویی است که بچه ها و دیگر اعضای خانواده، جلوه های خدایی را از وجود او می گیرند.

بابا خستگیها و رنجهای را بیرون از منزل دفن می کند تا نکند این خستگیها منجر به آزار دیگر اعضا شود.

بابا روشنی بخش محفل است، که با آزاد منشی و دور اندیشی خود، بر روشنگری دیگر اعضای خانواده می افزاید.

آری بابا یار فداکار و همدم و همراز صمیمی برای خانواده است و در کل پدر ساحل آرامش است.

بابا . . .

خداوند به همه ما توفیق قدر شناسی از پدر و مادر را بدهد تا بتوانم فرزندی سرافراز برای آنها باشم و موجب رضای در گاه حق تعالی نیز گردیم.

پس بهترین هدیه برای پدر احترام به اوست.

این روز بزرگ بر همه پدران مبارک باد

اما در این روز خیلی ها از نعمت پدر محرومند. من هم امسال دومین سال است که از وجود پدر به ظاهر محرومم هر چند هرگز آن را دور از خود احساس نمی کنم و همواره التهاب آنروزهای بودنش را دارم و  باور دارم که هست. هنوز چشمانم انتظار دیدنش را می کشند. باورم نمی شود که از وجود بالاترین نعمت خداوندی محروم شده ام. گاهی غریبی می‌کنم و بغضم در گلویم می‌شکند اما هیچ وقت باورم نمی شود که رفته باشد.

خلاصه همه در این روزها با یاد پدر و روز پدر شادند، هدیه می گیرند برای بابا ولی برای من روزها دلتنگی است، آخه می شه کسی را که از همه دنیا بیشتر دوست داشتی فراموش کنی. خیلی سخته که امسال احساس کنم سایه پدر بر سر ندارم.

خدا همه پدران از دست رفته را بیامرزد و پدر را برای آنان که دارند نگهدارد. دوستان قدر پدر و مادر را بدانید که نعمتی کمیاب است و هیچ کس و هیچ چیز نمی تواند جای آن بزرگواران را بگیرد.

***

امام على علیه السلام در  13 رجب  سال سى‏ام عام الفیل در درون کعبه یعنى خانه خدا دیده به جهان گشود.
نام پدر آنحضرت ابو طالب فرزند عبد المطلب بن هاشم بن عبد مناف و مادرش هم فاطمه دختر اسد بن هاشم بود که بنا بر این امام على علیه السلام از هر دو طرف هاشمى نسب می باشد.
تولد آن حضرت در درون خانه کعبه عجیب و بی سابقه است
 امیرالمؤمنین على (ع) به دو کنیه ابو الحسن و ابو الحسین نامیده می شود. چنانکه امام حسن (ع) در حیات پیامبر پدرش را با کنیه ابو الحسین و امام حسین (ع) او را با کنیه ابو الحسن مى‏خوانده‏اند. پیامبر نیز وى را با هر دوى کنیه‏ها خطاب مى‏کرده است.
یکى دیگر از کنیه‏هاى امام على (ع) ،ابو تراب است که آن را پیامبر برگزیده و بر وى اطلاق کرده بود.
القاب امام على (ع) نیز، مرتضى، حیدر،امیر المؤمنین و انزع (و یا اصلع) (کسى که اندکى از موى جلوى سرش ریخته باشد.) و بطین (کسى که شکمش بزرگ است.) و وصى بود.آن حضرت به لقب اخیر خود در نزد دوستان و دشمنانش شهره بود.
سیزده رجب سال روز ولادت امیرالمومنین، امام المتقین، یعسوب الدین و مولی الموحدین، یعنی تنها کسی که در میان تمام بندگان خدا، در خانه خدا به دنیا آمد، مبارک باد