من در دوران انقلاب کودکی بیش نبودم و . . .

برای دیدن عکسهای انقلاب رجوع کنید به آدرس http://mojtabi-a.blogfa.com/post-5.aspx

یادش بخیر روزهای انقلاب، روزهای همبستگی و اتحاد، روزهایی که همه ایرانیان از  کرد و ترک و عرب و عجم، همه آمده بودند و یک صدا فریاد می زدند الله اکبر - خمینی رهبر.

 چه روزهای زیبایی بود که هموطنان مسلمان و غیر مسلمان شکوه و عظمت ایرانی بودن خود را به نمایش گذاشته بودند. انقلاب اسلامی طایفه و گروه نمی شناخت. مسلمان، مسیحی، زرتشتی و . . . زنجیروار به هم متصل شده بودند و استقلال و آزادی می خواستند. نور را می طلبیدند و از تاریکی و سیاهی بیزای می جستند.

من در دوران انقلاب کودکی بیش نبودم و هر چقدر به مغزم فشار می آورم چیز زیادی از آن بیاد نمی آورم . اما خاطرات آن در افکارم جان گرفته اند.

خاطرات خوشی که شاید پر هیجان ترین و مهمترین قسمت خاطراتم در کودکی باشد. روزهای انقلاب، در روستایی که بدور از هیاهو زندگی می کردم اما انقلاب دیگر روستا و شهر نمی شناخت همه را به هم متصل کرده بود و روستائیان هم تلاش می کردند خود را در پیروزی انقلاب شریک نمایند.

یادم میاد هروز راهپیمای بود و شبها بر پشت بامها ندای الله اکبر

هوا خیلی سرد بود ولی گرمای انقلاب باعث شده بود سردی را به گرمی مبدل کند

تظاهرات مردم در شهرهای مختلف که از دی ماه شدت گرفته  و در گیری مردم با نیروهای دولتی اخباری بود که به گوش می رسید.

می گفتن در شهرها مردم  با کمبود مواد ارتزاقی بخصوص نان مواجه اند. اینجا بود که مردم روستاها به کمک شهرنشینان شتافتند و با پخت نان و ارسال به شهرها بهترین کمک را به انقلاب و انقلابیون نمودند.

یادم میاد در روستای ما(روستای آبینه از توابع شهر باخرز)  نیز خانمها هر روز نان می پختند و گروهی از افراد از جمله برادر شهیدم(شهید حسین خدادادی) با جمع آوری نانها  و دیگر مواد ارتزاقی به همراه دو تن دیگر از روستائیان بوسیله یک خاور هر هفته سه مرحله نان و دیگر مایحتاج را به مشهد انتقال می دادند.

آمده بود و می گفت آنقدر مواد خوراکی و دیگر مایحتاج از سوی هموطنان به منزل آیت الله شیرازی آمده بود که دیگر جای انبار کردن نبود. می گفت اینو می گن مسلمانی که همه سعی می کنند به دیگری کمک کنند.

خلاصه روزهای انقلاب روزهای خوش همبستگی بود که به راحتی می شه صفا، سادگی، اتحاد، بی ریایی و اعتقاد به آرمانها رو در تصاویری که در روزهای سالگرد انقلاب از رسانها منتشر می شود دید.

عزیزان روزهای انقلاب شور بود و شعف،

نکند خدای نکرده این شور از ما گرفته شود. آخه  احساس می شود نسل جدید روز به روز با انقلاب دارن غریبه تر می شن.

چه خوب است عزیزان این روزها به تصاویری که تلویزیون از تظاهرات و راهپیمایی های اون موقع پخش می کند بیشتر دقت کنند و عزت و آزادگی را ببینند. ببینند که ایرانی، ایرانی است و با هر لباس و ایده و فکری سعی می کند آزاد باشد. گاهی تصاویری پخش می شود که مردانی با شلوار پاچه گشاد و زنانی باحجاب یا بی حجاب به خیابونا ریختن و ندای استقلال آزادی جمهوری اسلامی سر می دهند.

البته نباید شک کنیم،  نسل امروز ما نیز تربیت شده همان نسل دیروز است و جامعه امروز ما هم اون حال و هوا رو داشته و دارد ، اما نباید فراموش کنیم که نسل امروزی بیشتر در معرض خطر است و دشمن امروز از راه دوستی وارد شده و می خواهد سر جوانان مارا با پنبه ببرد باید خیلی مواظب باشیم که این انقلاب به دست نااهلان نیفتد و گرنه همان آتش در جنگل خواهد بود که تر و خشک به پای هم خواهد سوخت.

خلاصه اینکه انقلاب ?? تبلور پاک ترین احساسات مردم اون دوران بود و حداقل پیامدش این بود که دست استعمار رو از این مملکت کوتاه کرد.

اما استعمار که دستش به خون ایرانیان آغشته بود و  دستشان رو شد ملت بزرگ ایران که هنوز داغدار شهدای انقلاب بودند را وارد جنگی ناخواسته کرد و با ترور و آشوب تعداد زیادی از بزرگان انقلاب را به شهادت رسانید و از ما گرفت.

آره عزیزان نسل امروز باید هوشیارتر باشد زیرا الآن تلاش استکبار در مستعمره فرهنگی است و می خواهد فرهنگ ما را از ما بگیرد، مادٌیات داره روز به روز نقش بیشتری تو زندگی مان باز می کنه و آرمان های اصیل داره به فراموشی سپرده می شن. دارن استقلال واقعی مان که همان هویت فرهنگی ماست را از ما می گیرن.

نمی شه گفت نسل امروزی دارن از آرمانهای انقلاب فاصله می گیرن ولی اگر به ظواهر کنونی بیاندیشیم به راحتی میشه فهمید که دارن هویت ایرانی را از ما می گیرند.

من شخصاً از جوانان منظم و تمیز لذت می برم و شادی و فرح عزیزان را دوست دارم، چون بر این عقیده ام که شادی بندگان خدا شادی خود خداونده اما بعضی وقتا که جوانانی را می بینی که هر روز به یه رنگ در میان و با یک خروار روغن مالیدن روی موهاشون و طرح های جورواجور و دخترایی که اونقدر ضعیف و بی هویت شدن که تا حد مانکن و عروسکی که هیچ خاصیتی نداره جز نمایش، پایین اومدن، تاسف می خوری که چرا باید هویت فرهنگی خود ما را زیر سؤال ببریم و ادای اونایی که می خواهند هویت دینی را از ما بگیرند را درآوریم.

 شاید بعضی از عزیزان با خواندن این مقاله فکر کنند من خیلی آدم خشک و متعصبی هستم، ولی باور کنید من شاید آدم نرمالی نباشم اما سعی کرده ام هویت ایرانی بودن خود را مقدس بدانم و برای خودم یک هدف مستقلی تعیین کنم که آنهم اصالت و فرهنگ ایرانی بودنه که مایه افتخار هر ایرانی است که جدای از اعتقادات مذهبی باید عرق ملی داشته باشد.

به هر حال درست است که جوانان سه دهه اخیر  نسل بعد از انقلاب هستند و روزهای انقلاب را درک نکرده و واضح است که هیچ یک تصویر دقیقی از روزهای انقلاب به یاد نداشته باشند اما در کتب مدرسه تاریخ معاصر ایران را خوانده اند. از طرفی بزرگان تاریخ شفاهی انقلاب هستند. خوب است که عزیزان با تحقیق و پژوهش در باره آن دوران افتخار، عزت و شکوه ایران را درک کنند.

تعدادی از شعارهای انقلاب را ذیلا آورده ام که با خوانده آن شعور ایرانی را بیاد بیاوریم

شعار اصلی دوران انقلابد ندای الله اکبر بود که با تکیه بر خداوند دست اجانب از این سرزمین کوتاه شد.

اما شعارها که بخشی از آن در دوران انقلاب و حتی قبل از آن بر اصلاحات و تغییرات در ماهیت نظام سیاسی تأکید دارند. بخشی دیگر که همزمان با اوج گرفتن حرکت انقلابی، ماهیت سلبی دارند و خواهان از بین رفتنِ رژیم سیاسی حاکم هستند و در روزهای آخر پیروزی انقلاب نیز شعارهایی که ماهیت ایجابی داشتند که بر تشکیل یک نظام سیاسی مطلوب تأکید می کردند عبارتند از:

سکوت هر مسلمان/ خیانت است به قرآن

در بهار آزادی جای شهدا خالی راه شهدا باقی
نه سازش سیاسی، نه قانون اساسی به گفته خمینی جمهوری اسلامی
خون رنگین بهتر از زندگی ننگین است
هر کس که عدالتخواه است، از قتل حسین آگاه است
تا خون مظلومان به جوش است، آوای عاشورا به گوش است
ای شیعیان، شاه فنا می شود، رهبر ما روح خدا می شود
تا شاه کفن نشود، این وطن وطن نشود
مردم چرا نشستین؟ نکنه که شاه پرستین
ای بختیار شیره کش، تو هم برو مراکش
استکان طلایی، فرح رفته گدایی
این است شعار بختیار، منقل و وافور بیار
گلهای زهرا همه پرپر شده، این بختیار خر بوده خرتر شده (گلهای زهرا استعاره است از شهیدان )
زنها به ما پیوستند بی غیرتها نشستند
به ظلم طاغوتیان به جور فرعونیان یا حجة بن الحسن، عجل علی ظهورک
شعارها همواره برخاسته از باورها و آرمان هاى والاى جامعه است که حکایت از ماهیت فکرى انقلاب داشته و دل نگرانى و دل مشغولى آنان فقط فرهنگ دین اسلام بوده است.

بر اساس یک تحلیل آمارى که از دیوار نوشته هاى سال 1357 تهیه شده است، نشان مى دهد که از مجموع 1077 مورد، بیش از 90 درصد شعارها در حمله به رژیم پیشین و کارگزاران آن، حمایت از امام، تأیید اسلام، حکومت اسلامى، شهداى اسلام و تلاش در جهت وحدت مردم براى تداوم مبارزه است. از 10 درصد بقیه، 8/5 درصد شعارهاى متفرقه است که محور خاصى ندارد و با این وصف، از سویى، در جهت تخریب رژیم است.

یاحق