ایجاد اتحاد در میان امت اسلامی و حفظ آن، همواره مورد نظر مسلمانان آگاه و متعهد بوده است.

آیا در آستانه تسلط مستکبران  از خدا بی خبر بر محیط زندگی انسان، خداپرستان هیچ تکلیفی ندارند؟

امروزه که استکبار و در راس آنها کشورهای چون انگلیس، آمریکا و  صهیونیزم که متحد شده و دشمنی خود را با اسلام و مسلمین آشکار و علنی کرده اندآیا وظیفه مسلمانان جز اتحاد و انسجام است.؟

یک میلیارد و اندی مسلمان نمی توانند یک امت واحد تشکیل دهند و در برابر بیگانگان و ستم پیشگان بایستند و نگذارند حق مظلومی پایمال شود!

مسلمانان که مشترکاتی چون خدای یگانه، نبوت واحد، کتاب واحد، قبله واحد و . . . دارند چگونه نمی توانند برادر گونه دست به دست هم دهند و ارزشهای اسلامی را زنده کنند.

چرا با کینه دوزی های بچه گانه آب به آسیای دشمن می ریزم و انرژیی که می خواهد در راه احقاق مظلومان که وظیفه اصلی مسلمین است مصرف شود با عنوان کردن ایده های تفرقه آمیز هدر می دهیم. آیا هدف و خواست دشمنان قسم خورده مسلمانان جز ایجاد تفرقه است؟

خوب است که تاریخ گواه است که هر قومی به مصیبت نفاق و دو دسته گی ابتلا شده نابود شده است.

عزیزان اسلام دین وحدت است و خود به وحدت و یگانگی فراخوانده چنانکه خود خداوند فرموده : همگی به ریسمان محکم الهی چنگ زنید و هرگز متفرق و پراکنده نشوید.

همچنین پیامبر گرامی اسلام و همه بزرگان دین مسلمانان را از تفرقه منع کرده اند. چنانچه گویند روزی جمعیت زیادی از مسلمانان در محضر رسول اکرم(ص) بودند. حضرت ضمن ترساندن آنها از نتیجه سوء نفاق و دوری از هم که هلاکت و نابودی است، فرمود: "کسی که از اجتماع جدا شود هم چون گوسفندی که از گله خود جدا شد، طعمه گرگ خواهد گردید"

دوستان، مسئله وحدت و انسجام را جدی بگیریم و به آن به عنوان یک موعظه ننگریم. شیعه و سنی هر دو مسلمانیم، فرق مذهب و با دین را بدانیم، بدانیم که مذهب راهی است بین مسلمین برای تبیین دین.

اسلام قومیت و ملیت نمی شناسد. اسلام دینی است که از همه قبایل و شعبات را به دوستی دعوت می کند و از تعصب بیزاری می جوید.

آیا به این فکر کرده ایم که چرا استعمارگران این همه تلاش می کنند با طرق مختلف از راه دوستی و دشمنی ریسمان اتحاد و همدلی مسلمین از عرب ، عجم، ترک، لر، فارس، کرد و . . . باز کنند؟

به ترفندهای آنها فکر کرده ایم؟

اسلامی که همه را برادر می داند و نه سیاه به سفید برتری دارد و نه عرب بر عجم همه را در زیر چتر خود قرار داده و جزصلح و دوستی چیز دیگری از پیروان خود نمی خواهد.

خلاصه اینکه اگر مسلمانیم و خود را مسلمان می دانیم، اگر بر اسلام غیرت و حمیّت می ورزیم، سعی کنیم  در راه ایجاد اتحاد و همبستگی بکوشیم. خود را بر دیگری برتر ندانیم و همانا که در روایات آمده که مؤمنان برادر یکدیگرند، مسلمان برادر مسلمان است. آنچه برای خود می خواهیم برای دیگران بخواهیم.

از طرفی اگر مسلمانیم سیره بزرگان دین را مد نظر قرار دهیم. بزرگانی که همواره کوشیدند بافنده اسلام پاره نشود. چنانچه مرحوم مجلسی از شیخ طوسی (رضوان الله علی) روایت موثقی را از حضرت علی(ع) راجع به اصحاب نقل می کند که به یاران خود فرمود: شما را در مورد اضحاب پیامبر(ص) سفارش می کنم، آنان را سبّ نکنید که اینان اصحاب پیامبر شما هستند، اصحابی که در دین بدعتی نگذاشتند و بدعتگزار را احترام نکردند، آری رسول خدا در مورد اصحابش به من سفارش فرمود."

در تاریخ نیز آمده است که بزرگان دین و در راس آنها خلفای مسلمین برای تحیکم دین به چیزی جز اتحاد انسجام بسنده نمی کردند.

از جمله اینکه خلیفه اول در کارها با علی(ع) مشورت می کرد و خیفه دوم آنچنان تعظیمی به علی می کرد که بعضا از اصاحب که معترض می شدند وی از مولا علی(ع) به عنوان مولای خود و تمام مؤمنین یاد می کرد.

او نیز چون خلیفه اول علی را مشاور خود می دانست و چنانچه در تاریخ آمده است خلیفه دوم به هنگام سفر به فلسطین، بزرگان صحابه را برای تایید مقرارات فتح و پیروزی و تاسیس دیوان، برد مسئولیت اداره مدینه را به امام علی(ع) سپرد(منبع تشیع در مسیر تاریخ: دکتر سید حسن جعفری)

جالب توجه اینکه زمانی که خلیفه دوم عمرین خطاب می خواست شخصا به جنگ با ساسانیان برود، امام علی(ع) ایشان را از رفتن به جبهه معذور داشت وفرمود: " . . . موقعیت زماداری، همچون ریسمانی است که مهره ها را در نظام می کشد و آنها را جمع می کند و ارتباط می بخشد. اگر ریسمان از هم بگسلد، مهرها پراکنده می شوند و هر کدام به جایی خواهد افتاد و سپس هرگز نتوان همه را جمع آوری کرد و از نوع نظام بخشد.

عرب امروز گرچه از نظر تعداد کم است اما با پیوستگی به اسلام فراوان و با اتحاد و اجتماع و هماهنگی، عزیز و قدرتمند است. بنا براین تو همچون محور آسیا باش و جامعه را به وسیله مسلمانان به گردش درآور. . . زیرا اگر شخصاً از این سرزمین خارج شوی، عرب از اطراف و اکناف سر از زیر بار فرمانت بیرون خواهند برد و آنگاه خواهی یافت که آنچه را پشت سر گذاشته ای مهمتر از آن است که در پیش روی داری، اگر چشم عجمها فردا بر تو افتد  خواهند گفت این اساس و ریشه عرب است، اگر قطعش کنید راحت می گردید. و این فکر، آنها را در مبارزه با تو طمع در نابودیت حریصتر و سرسخت خواهد ساخت. (نهج البلاغه، خطبه 14)

همین طور در زمان خلیفه سوم امام علی(ع) در نهج البلاغه آورده است که: به خدا سوگند آنقدر از او(عثمان) دفاع کردم که ترسیدم گنهکار باشم.

و در این دوره از تاریخ یکی از گامهای اساسی و مفید امام راحل وحدت و هفته وحدت بود که در ایام میلاد مسعود پیامبر اسلام(ص) نام گذاری شد. و چون جد بزرگوارش حلقه اتصال در میان همه مسلمانان جهان شد.

بیاییم با اتحاد و انسجام امید دشمنان اسلام را را ناامید کنیم

 هفته وحدت بر همه مسلمانان مبارک باد

 یاحق